ปุ๋ย ๑ หมายถึง น. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ.
น. ปุ๋ยที่ได้จากมูลสัตว์และเศษซากพืชรองคอก.
น. ปุ๋ยที่ผลิตขึ้นโดยกระบวนการทางเคมีให้มีธาตุอาหารหลักเพียงธาตุเดียวหรือหลายธาตุ; (ปาก) ปุ๋ยวิทยาศาสตร์.
(ปาก) น. ปุ๋ยเคมี.
น. ปุ๋ยที่ได้จากนำเศษอินทรียวัสดุมากองสุมไว้ รดน้ำให้ชื้นและทิ้งไว้ให้เกิดการสลายตัวโดยการกระทำของจุลินทรีย์อาจผสมสารเคมีเข้าไปด้วยเพื่อให้มีธาตุอาหารเพิ่มขึ้นหรือให้อินทรียวัสดุสลายตัวเร็วขึ้น.
[-อินซี] น. ปุ๋ยที่ได้จากพืชและซากสัตว์.
ว. อาการที่เชือกขาดไปโดยง่ายดาย เช่น ขาดปุ๋ย; อาการที่หลับง่ายดายอย่างสบาย เช่น หลับปุ๋ย.
[ปุระนะ] ก. บูรณะ. (ส. ปูรณ).